یادداشتی بر نمایش “طبیعت آدم‌های کاملا معمولی در شرایط غیرمعمولی“
نمایش ”طبیعت آدم‌های کاملا معمولی در شرایط غیرمعمولی”، سوژه‌ای ناب دارد. سوژه‌ای که شجاعانه است، شجاعانه از این حیث که بی‌ترس از دیده نشدن و یا تخطئه شدن و یا انگ خوردن، در مورد مسئله‌ای حرف می‌زند که موضوع روز است و نگاهش نگاهی جهانی است که فقط تا نوک دماغش را نمی‌بیند. سوژه‌ای که در این وانفسای هزار باره‌ی اقتباس و برداشت آزاد از هملت و مده‌آ و آنتیگونه و… و در این آشفته بازار سوژه‌های به اصطلاح مدرن و پست مدرن و تجربه‌های روشنفکرمآبانه‌ی اهالی اغلب جوان تئاتر، نقطه‌ای روشن است که ما را دل‌گرم می‌کند، که در میان جوانان امروز روز تئاتر ما، هستند جوانانی که جسورانه از مسائل روز می‌گویند و البته در حد خودشان، خوب هم می‌گویند.
نمایشنامه روندی منطقی دارد و همه‌ی پرسوناژهای خود را تا آن‌جا که لازم است و به کار تماشاچی می‌آید، معرفی می‌کند. تعلیق‌ها، گره‌ها و خُرده پی‌رنگ‌های قصه‌ای که تعریف می‌کند به جا و دلچسب است و تماشاچی را همراه می‌کند. حال به این‌ها اضافه کنید میزانسن درست و منطقی، دکور ساده و فعال و کارآمد، ریتم خوب و پرده‌بندی‌های درست و جذاب و بازی‌های نسبتا خوب بازیگران را، که بی‌شک نتیجه می‌شود نمایشی که نباید دیدنش را از دست داد.
و شاید اساسی‌ترین مشکلی که این نمایش داشت، انتخاب بازیگران بود؛ به خصوص بازیگر مرد. مردی که قرار است نقش یک مبارز عراقی را بازی کند که علیه آمریکا می‌جنگد و با داعش بیعت نمی‌کند، اما بهترین تعبیر در مورد این بازیگر این است که اگر در فیلمی و یا نمایشی بخواهند یک سرباز آمریکایی را نمایش دهند، این بازیگر بهترین انتخاب است. او به شدت بدن و فرم یک آمریکایی را دارد و در حین اجرای نقش نیز اکت و یا تلاشی انجام نمی‌دهد که از این آمریکایی بودن فاصله بگیرد و عراقیِ مبارز بودنش برای تماشاچی واقعی شود. البته طراحی لباس نیز هیچ کمکی به این بازیگر نمی‌کند و حتی این اشتباه در انتخاب بازیگر به نمایشنامه نیز لطمه می‌زند، چرا که مرد برای اثبات خیانت همسرش بور بودن موهای فرزندشان را بهانه می‌کند، حال آن که در نور زرد صحنه موهای نسبتا روشن بازیگر مرد هم بور دیده می‌شود ! گرچه زن واقعا خیانت کار بوده است.
البته بازیگر نقش سرباز داعشی به درستی انتخاب شده است و زن نیز خوب است و اکت‌هایش به جا و به موقع است و به خصوص وقتی در پایان نمایش پی به شخصیت اصلی او می‌بریم، همه حرکات و اکت‌هایش معنادار می‌شود. البته او نیز تپق‌ها و ایرادات کوچکی داشت، مثلا اینکه بلوک‌های سیمانی را که مرد به زحمت جا به جا می‌کند، او به راحتی به سمتی پرت می‌کند و خُرده ایراداتی از این دست.
نمایش ”طبیعت آدم‌های کاملا معمولی در شرایط غیرمعمولی” نمایشی است به روز، دیدنی و جسورانه که در بازار داغ تجربه‌طلبی جوانان، تجربه‌ای به جا و منطقی است که حد نگه می‌دارد و به تماشاچی نیز احترام می‌گذارد. ”طبیعت آدم‌های کاملا معمولی در شرایط غیرمعمولی” با یک سوژه‌ی ناب و با تلاش برای رعایت استانداردهای تئاتر و البته تا حد قابل قبولی موفق بودن در این زمینه، نمایشی خوب در شرایط غیرمعمولی تئاتر امروز ما است.
این مطلب در تاریخ ۲۳ آبان ۱۳۹۳ در وبسایت تئاترفستیوال منتشر شده است.
